แอ็กตอร์ แบร์ลีโยซ (ฝรั่งเศส: Hector Berlioz) เป็นคีตกวี นักเขียน และนักวิจารณ์ชาวฝรั่งเศส เกิดเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2346 (ค.ศ. 1803) ที่เมืองลาโกตแซ็งต็องเดร จังหวัดอีแซร์ เสียชีวิตเมื่อวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2411 (ค.ศ. 1869) ที่กรุงปารีส
เขาเป็นหนึ่งในคีตกวีคนสำคัญในยุคโรแมนติกของทวีปยุโรป
ประวัติ
ช่วงแรกของชีวิต
เขารู้สึกสนอกสนใจวิถีชีวิตของชาวปารีสมากตั้งแต่เริ่มแรก ในช่วงสมัยการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง ซึ่งมีการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมครั้งใหญ่และมีนักปรัชญาเกิดขึ้นจำนวนมาก
ในปี พ.ศ. 2366 (ค.ศ. 1823) เขาได้ศึกษาการประพันธ์เพลงที่วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส ร่วมกับฌ็อง-ฟร็องซัว เลอ ซุเออร์ คีตกวีประจำสถาบันซึ่งมีรูปแบบอลังการ และได้รอดจากอุปสรรคในยุคต่าง ๆ มาได้ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองต่าง ๆ ตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศส จนกระทั่งการฟื้นฟูระบอบกษัตริย์
เขาได้ค้นพบคาร์ล มารีอา ฟอน เว็บเบอร์ (ซึ่งต่อมาได้ใช้เทคนิคของเว็บเบอร์ในการประพันธ์ แซ็งฟอนีฟ็องตัสติก) และได้ประพันธ์ Messe solennelle ในปี พ.ศ. 2367 (ค.ศ. 1824)
ถึงแม้เขาจะหัดเล่นดนตรีเอาเองแบบตามมีตามเกิดมาก่อน แบร์ลีโยซก็ได้เริ่มหัดเล่นกีตาร์และปี่แตร และแม้ว่าเขาจะไม่ประสบผลสำเร็จในการประกวดดนตรีที่กรุงโรม ในปี พ.ศ. 2369 (ค.ศ. 1826) เขาก็ได้เข้ารับศึกษาทางดนตรีที่วิทยาลัยดนตรี (ผู้อำนวยการในสมัยนั้นได้แก่ลุยกิ เชรูบินิ) และได้เรียนกับปรมาจารย์อ็องตน ไรชา ที่สอนเขาเกี่ยวกันฟูเกและconterpoint รวมทั้งเรียนการเรียบเรียงเสียงประสานกับเลอซุเออร์ด้วย
ในปี พ.ศ. 2370 (ค.ศ. 1827) เขาก็ได้เข้ารอบการประกวดดนตรีที่กรุงโรม แต่บทเพลงแคนเต็ต ของเขาที่มีชื่อว่า ลามอร์ดอร์เฟ ได้รับการตัดสินจากคณะกรรมการว่าไม่สามารถจะเอามาบรรเลงจริง ๆ ได้ ในระหว่างการแสดงละครเวทีเรื่องแฮมเล็ต เขาก็ได้ค้นพบวิลเลียม เชกสเปียร์ และตกหลุมรักแฮเรียต นักแสดงสาวชาวไอริชที่แสดงในแฮมเล็ต ซึ่งต่อมาเขาก็ได้เข้าพิธีสมรสกับเธอในปี พ.ศ. 2376 (ค.ศ. 1833)
เขายังได้ค้นพบบทประพันธ์ของเกอเทอ เรื่องเฟาสท์ ซึ่งต่อมาเขาได้ประพันธ์เพลงจากการแปลของเจราร์ด เดอ แนร์วาล ชื่อว่าแปดฉากจากเรื่องเฟาสท์ (พ.ศ. 2371) และโอเปร่าโศกนาฏกรรมเรื่อง คำสาปของเฟาสท์ในปี พ.ศ. 2389 (ค.ศ. 1843)
เขารู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก เมื่อวิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส ภายใต้การอำนวยการของฟร็องซัว-อ็องตวน อาเบอแน็กได้จัดแสดงซิมโฟนีทุกบทของเบโทเฟิน ในปี พ.ศ. 2371 (ค.ศ. 1828)
แซ็งฟอนีฟ็องตัสติก
- ดูเพิ่มที่ แซ็งฟอนีฟ็องตัสติก
การเดินทาง การเป็นนักเขียนนักวิจารณ์ และโอเปร่า
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียไทยได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้
เลทรัวย็อง
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียไทยได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้
ผลงาน
บทวิเคราะห์
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียไทยได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้
ผลงานที่ไม่ได้รับการตอบรับที่ดีจากชาวฝรั่งเศส
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียไทยได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้
งานเขียน
- Grand traité d'instrumentation et d'orchestration moderne (1860) ;
- Mémoires, éditions Fayard ;
- Correspondance générale, éditions Fayard ;
- Les soirées de l'orchestre, (1852) ;
- Le voyage musical en Allemagne et en Italie ;
- À travers champs ;
- Les Grotesques de la musique ;
- Cauchemars et passion ;
- Son œuvre critique est actuellement regroupée et rééditée : Critique musicale, sous la dir. de H. Robert Cohen et d'Yves Gérard, Paris : Buchet-Chastel, 1997- , en cours (4 vol. parus).
งานเพลง
รายชื่อผลงานทั้งหมดได้ถูกตีพิมพ์โดย D. Kern Holoman ในแค็ตตาล็อกของเขา : Dallas Kern Holoman, Catalogue of the Works of Hector Berlioz, Cassel : Bärenreiter, 1987.
สำหรับวงออเคสตร้า
- Ouvertures : Le roi Lear, Carnaval romain, Le corsaire, Waverley, Rob Roy ;
- la Symphonie fantastique op. 14 « Épisode de la vie d'un artiste » (1830) ;
- Harold en Italie, symphonie à programme avec alto principal (1834) ;
- Roméo et Juliette, pour mezzo-soprano, ténor, basse, chœur et orchestre (1839) ;
- la Grande symphonie funèbre et triomphale (1840) ;
- Rêverie et caprice, pour violon et orchestre (1841).
โอเปร่า
- Les francs-juges (1826 - 1833, partition incomplète) ;
- Benvenuto Cellini (1834 - 1837) ;
- La nonne sanglante (1841 - 1847, œuvre inachevée) ;
- Les Troyens (1856-1858) ;
- Béatrice et Bénédict (1860-1862).
บทเพลงขับร้องประสานเสียง
- La Messe solennelle (1824, retrouvée en 1992 alors que Berlioz prétendait qu'il l'avait détruite) ;
- Lélio ou le retour à la vie, op. 14b (1827) ;
- Grand requiem ou Grande messe des morts (1837) ;
- La damnation de Faust, légende dramatique (1846) ;
- Te Deum (1849 - 1855) ;
- L'enfance du Christ, trilogie sacrée (1850 - 1854) ;
- La Mort d'Orphée ;
- Le 5 mai ;
- Le ballet des ombres ;
- Tristia ;
- Herminie, cantate ;
- La mort de Cléopâtre ;
- Les nuits d'été.
ผลงานที่ได้รับการบันทึกเสียง
เซอร์ คอลิน เดวิส
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียไทยได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้- La Symphonie fantastique, Orchestre symphonique de San Francisco ou Orchestre philharmonique de Vienne, dirigé par Pierre Monteux ;
- la Symphonie fantastique, Orchestre du Concertgebouw d'Amsterdam dirigé par Colin Davis ;
- la Symphonie fantastique, Orchestre symphonique de Boston dirigé par Charles Münch ;
- la Symphonie fantastique, Orchestre philharmonique de New York dirigé par Dimitri Mitopoulos ;
- la Symphonie fantastique, Orchestre symphonique de Detroit dirigé par Paul Paray ;
- Te Deum, Orchestre symphonique de Londres dirigé par Claudio Abbado ;
- Les Nuits d'été, Régine Crespin, Orchestre de la Suisse Romande dirigé par Ernest Ansermet ;
- Benvenuto Cellini, Chœur de Covent Garden, Orchestre symphonique de la BBC dirigé par Colin Davis ;
- Benvenuto Cellini, Chœur de Radio-France, Orchestre National de France dirigé par John Nelson (premier enregistrement de la version originale dite Paris I) ;
- Les Troyens, Chœur et Orchestre de Covent Garden, direction Colin Davis (premier enregistrement mondial de l'œuvre) ;
- Ouvertures : Carnaval romain, Le corsaire, Les francs-juges, Le Roi Lear, Waverley, Orchestre symphonique de Londres, dir. Colin Davis ;
- Messe Solennelle. Choeur et Orchestre de la Philharmonie Nationale de Cracovie, direction Jean-Paul Penin. Premier enregistrement mondial, Radio-France / France Télévision, 5 octobre 1993.
- Harold en Italie, William Primrose , Orchestre philharmonique royal, dirigé par sir Thomas Beecham ;
- Roméo et Juliette , Chœur du conservatoire de Nouvelle-Angleterre, Orchestre symphonique de Boston, direction Seiji Ozawa ;
- Grand requiem, Orchestre de la radio de Bavière dirigé par Charles Münch ;
- Grande symphonie funèbre et triomphale, Orchestre de la BBC dirigé par Colin Davis ;
- La Damnation de Faust, chœur et Orchestre symphonique de Londres, dir. Colin Davis ;
- L'enfance du Christ, chœurs John Alldis, Orchestre symphonique de Londres dirigé par Colin Davis.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น